"http://www.jalleda.com/images/jalleda3d48x32.png">

16 జూన్, 2013

మీ పిల్లల కోసం , మీ కుటుంబం కోసం

నాన్న ఒక జ్ఞాపకమ్.. 
చీకట్లో ,చేతిలో ఒక సిగేరేట్ తో ఏమేమి 
ఆలోచిన్చేవరో ??
ఆరుగురు పిల్లలు, నలుగురు ఆడపిల్లలం 
నత్త నావా , రోజుకి నాలుగో ,ఆరో అన్నాలు వండి వార్చే అమ్మ ,
చిన్న ఉద్యోగం, చిన్న జీతం, కాని ఎప్పుడూ కళ్ళల్లో ఏదో కలల వెలుగు 
చదువు తాళం చెవి అన్ని కల ల ద్వారాలకి అని నమ్మకమ్.. 
ఎంత చదివితే అంత చదివించే నాన్న ఉన్నారని ధైర్యం .. మాకు . 

లోటు అంటే ఏమిటో తెలీదు , ఆకలి వేసి ,అమ్మా అన్నం అంటే ఏ వేళయినా పెట్టే అమ్మ, అన్నపూర్ణ ఇంట్లో .. 
అమ్మా అంటే ఏం కావాలి ? ఆకలి వేస్తోందా అంటూ పరుగున వచ్చే అమ్మ .. 
ఎలా తెచ్చేవారో, ఏం కష్ట పడే వారో? నెలాఖరు అయినా చెరగని చిరునవ్వే ,నాన్న ఆస్తి . 

మా చదువు ,మా స్నేహితులు ,మా కబుర్లు అన్ని తన సొంతం చేసుకున్న 
అమ్మ , నాన్న మా సంపద . 
దిగులు అంటే తెలియదు, కలిసి ఉండడం లో ఆనందం మాకు తెలుసు, 
ఇంటికి ఎవరు వచ్చినా , ముందు ఒక కప్పు కాఫీ , తరవాత అన్నం పడేసి వచ్చి కూర్చునే అమ్మా. 

పిల్లల్లో ఒక్కరై , మా స్నేహితులతో కబుర్లు , జోక్స్ , సమస్త ప్రపంచం లో కబుర్లు 
అందరిని మన వాళ్ళే అంటూ హత్తుకునే పెద్ద గుండె , 

ఎందుకో ,ఏమో ఆ సిగేరేట్ పొగ తో ఉక్కిరి బిక్కిరై, ఆనాడు మొరాయించింది , 
మరో ఆరు సార్లు పోరాడి గెలిచారు.. 
తెల్లవారు ఘామున ఏదో ఘడియ లో , మా పిల్లలని ,అమ్మ ని వదిలి ఎలా 
వెళ్ళ గలిగారో ? చాలా దిగులు పడి ఉంటారు , అయ్యో ఎలా ? అని.. 

ఎందుకో ,ఈ రోజు తండ్రి ని తలుచుకునే దినం అంటే కొండంత దిగులు వచ్చి కూర్చుంది గుండెల్లో .. 
మనవళ్ళు అంటే ఎంత ప్రేమో ? ఎంత అపురూపమో?

మా నాన్నగారి కి తగిన కూతుర్లం అని పేరు తెచుకునే ప్రయత్నమే ప్రతి రొజు.. 
మన వారిని మనం చూసుకోవాలి, అందరూ సౌఖ్యమ్ గా ఉండాలి ,
అనే ఆలోచనలు నిజం చేసుకుంటూ , నాన్నగారండి , అని ఇంత పొడుగ్గా పిలిచే వాళ్లం . .. 

ఏదో , తెలియని ఆశ ,అంతా చూస్తున్నారా ?పై నుంచి .. 
అనే ఆశిస్తూ .. ఒక దినం ,ఒక్క దినం కాదు, ఇది ప్రతి దినం జరిగే మథనం .. 

ఇలా ఎంత మందో ? మధ్యలో వెళ్ళిపోయినా నాన్నలు .. ఆ సిగేరేట్ చేతిలోది 
విసిరేయండి ..ఇదే నా విన్నపమ్.. మీ పిల్లల కోసం , మీ కుటుంబం కోసం 

1 జూన్, 2013

ఇదే మా పునాది రాయి ...

జీన్స్ మీద టీ  షర్ట్  
కాళ్ళకి రీబోక్ ,కళ్ళకి రేమాండ్ 
మల్టీప్లెక్స్ స్క్రీన్ కి చింపిన రెండు టికెట్స్ 
పాకెట్ లో, అమ్మ వండి వడ్డించే అన్నం ,చికిన్ కూరో 
వంకాయ కూరో , కడుపులోకి  చల్లగా పెరుగు తో సహా 
ఇంట్లో వెయిటింగ్ .. 

కాళ్ళకి బాటా , కళ్ళకి ఎదురెండ , 
చెప్పులు కుట్టే నాన్న, కుండలు తిప్పే అమ్మ 
గంజో , అంబలో ఒక పూట దొరికితే పండగ 
బడిలో వెనక బెంచి, హాస్టల్ లో పురుగులు 
అద్దిన అన్నం పళ్ళెం అంటేనే అసయ్యమ్. 

నీకేం రా ? నీకు సీట్లు రిసేర్వేడ్ , నీకేం ?
అంటూ అసూయ పడే పెద్ద కులం పిల్లలని 
చూసి అయోమయం ,ఎన్నో తరాలు అనుభవించిన 
తల ఎత్తని , వీధి లో నడవ నీయని, బానిస లంజా కొడుకు 
అనే బిరుదు కలిగిన మా మీదా అసూయ ?

అవడానికి యువకులమే ,కాని ప్రేమలకు దూరం దూరం 
మా కులం అమ్మాయే దొరికిందా అంటూ చమ్దాలు ఒలిచేముందు 
ఎవరు నా మీద వేసారో ? మొదటి ప్రేమ లేఖ అడగరేం? 
మా కూతుర్లు, అమ్మలు కోడళ్ళు ,కామందుల కాముకానికి బలి 
అయిన రోజు ఈ కులం ఏ మూలకి జారుకుందో ?

తరతరాల అన్యాయానికి మనం చేసే పరిహారం అంటే 
ఇంకా ఎన్నేళ్ళు? అరవై ఏళ్ళు చాలవా ? అనే చదువు కొన్న వారిని
చూస్తే ఏం చదివారు వీరు ? అని అనుమానం రాదా? 
చరిత్ర అంటే , ఎవరు రాసిన చరిత్ర చదివారు? 

ఆలయాల లోకి ప్రవేశం అంటూ హెడ్ లైన్స్ ,
పెద్ద కులం వారు కట్టిన ఊరి మధ్య గోడ పోలీసు ల మధ్య కూల్చివేత 
మరో రోజు వార్తా, పెద్ద కులం అమ్మాయిని ప్రేమించాడని మొత్తం 
కుటుంబం ,మొత్తం నిల్వునా నిప్పు పోసి తగలపెట్టారన్న వార్త 
కలిగించిందా నీలో అణువంత కలవరం? 

గోడలు, మనుషుల మధ్య గోడలు నిర్మించి, 
ఒక్క బీట కే అలజడి చెందుతున్న ఈ అగ్ర కులాల పెద్ద మనుషుల 
పెద్ద మనసుల వివరాలు నన్నడగండి . 

దున్నేవాడిదే భూమి అన్నారని , భూములు పంచేసుకున్న వైనం 
చిన్న కులం , కొండ కులం , అంటూ నకిలీలు పుట్టించి ,కబళించిన చిత్రం 
నువ్వు ఆఫీసరు అయ్యావు కదా ,ఇంకా ఎందుకు నీ కొడుక్కి ? రిసేర్వేషణ్ ?
అని అడిగే ముందు ఎన్ని తరాలు నువ్వు నిరంతరం గా అనుభవిన్చావో ?
ఒకసారి దుమ్ము దుల్పి గుర్తు చేయనా ? 

మట్టి ని నమ్మితే మట్టి కొట్టారు కంట్లో , మా భూములే కావాల్సివచ్చాయి 
 మీ పెద్ద పెద్ద నిర్మాణాలకి , మీ భూములు పోతాయి అంటే , ప్రాజెక్టులే మార్చేసారు ,రహదారినే అడ్డం తిప్పేరు, ఘనులు మీరు ఎంతకైనా తగురు . 

దళిత వాదం అంటే హేళన ,బురద చిమ్మడం, 
అంతులేని ఆశ చూపి లొంగ దీసుకోవడం 
మీ కుట్రలు మీ కుతంత్రాలు ఇంకానా ? 
అణువంత నిప్పు చాలదా అగ్ని లా కణ కణ మని మండడానికి ?
భగ భగ మని మండే కార్చిచ్చు కి ఇదే మరి ఆరంభం . 
దళిత ,పీడిత ,తాడిత వర్గాలాదే  ఇక రాజ్యాంగం ,
అధికారం  చెల్లు చీటీ కి ఇదే మీ తోలి సంతకం
ఖబదదార్ , ఖబడ్దార్, మా పిల్లల నవ సమాజం కి 
పిడికిలి బిగించి చేసే ప్రతి అడుగు 
ఇదే మా పునాది రాయి ...